โดย แจน

มูลนิธิเอ็มพาวเวอร์
คนเราหลายคนตัดสินใจออกจากบ้านไปหางานทำ เพื่อที่จะสร้างชีวิตให้ดีขึ้นนั้นเป็นเรื่องธรรมชาติ เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานหลายพันปีแล้ว ก่อนมีชายแดน ก่อนมีพาสปอร์ต ก่อนมีวีซ่า และ เราก็ไม่เคยเห็นเส้นแบ่งแยกชายแดน ปัจจุบันนี้มีแต่ประตูที่ทุกคนต้องจ่ายเงินเพื่อเดินผ่านเข้า-ออก คนที่มีเอกสารเยอะจ่ายเงินน้อย คนที่มีเอกสารน้อยจ่ายเงินเยอะ และที่เดินเข้าออกโดยไม่ผ่านประตูนั้น อาจจะไม่ต้องมีเอกสารอะไรเลย อาจไม่ต้องจ่ายเงินเลย

ถ้าเดินทางจากประเทศรวยและมีเอกสาร ก็เป็นนักท่องเที่ยว ผู้เชี่ยวชาญ ที่ปรึกษา นักวิจัย นักศึกษาแลกเปลี่ยน หรือไปประชุม (เหมือนเราวันนี้..) แต่ถ้าเดินทางมาจากประเทศจนและไม่มีเอกสาร ก็เป็นแรงงานเถื่อน เข้าเมืองผิดกฎหมาย ผู้ลักลอบเข้าเมือง อาชญากร ผู้ก่อการร้าย แต่ถ้าเป็นเซ็กเวิคเกอร์ มีเอกสารหรือไม่มีเอกสารก็ตามจะถูกเรียกว่า เหยื่อ ทาสนางบำเรอทางเพศ หญิงโสเภณี และในปัจจุบันนี้ถูกเรียกเพิ่มว่า เหยื่อการค้ามนุษย์

ทำให้เราคิดได้ว่าการค้ามนุษย์เป็นเรื่องแตกต่างจากคนที่มีเอกสารกับคนที่มีเงิน

เมื่อเราตัดสินใจออกจากบ้าน เรามักไม่คิดว่าจะเจอสิ่งที่เลวร้ายมากกว่าที่เราเคยเจอมา เราหาความรู้ เตรียมกระเป๋า หาทางที่จะไป ถ้าเรามีเงินก็ดี แต่ถ้าไม่มีต้องกู้เงิน หรือเบิกล่วงหน้า เตรียมเรื่องเอกสาร ถ้าทำได้ตามระบบ (บนโต๊ะ) ก็ดี แต่ถ้ายุ่งยากมาก อาจต้องจ่ายเงิน (ใต้โต๊ะ) เพิ่ม เพื่อที่จะให้ได้เอกสารง่ายขึ้นและแน่นอนกว่า (เร็วกว่าราชการอีกต่างหาก) เมื่อเราไปถึงที่แล้วอาจจะเจอสิ่งที่ไม่เหมือนกับที่คาดหวังไว้และทำให้เรารู้สึกผิดหวัง หรือโกรธ แต่ว่าอย่างไรก็ตาม ผู้หญิงเราออกจากบ้านแล้วก็จะสู้ ถึงแม้ผิดหวังหรืออะไรก็ตาม จะไม่อยู่เฉย เราก้าวไปแล้ว เราถอยอีกไม่ได้ เราต้องก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ เราถึงจะได้เจอสิ่งที่เราฝัน

ตัวเราเองยังเห็นความสามารถของตัวเอง ความฝันยังอยู่ และความเชื่อมั่น สิ่งที่เราฝันถึงต้องอยู่ใกล้ๆนี้แน่นอน แล้วเราจะเข้าสู่ฝันได้แน่นอน

มองจากข้างนอกเขาอาจจะเรียกเราว่าเป็นเหยื่อการค้ามนุษย์ ที่เป็นภาษาวิชาการ ซึ่งจริงๆแล้วเราไม่ค่อยได้ใช้ เดี๋ยวนี้มีกฎหมายการค้ามนุษย์เข้ามา ทำให้เราถูกจับ ไม่ว่าคนอื่นจะเรียกว่าการช่วยชีวิตก็ตาม แล้วถูกขังไว้ในคุก ก่อนที่จะถูกส่งตัวกลับบ้าน กฎหมายนี้ ไม่ได้ช่วยเรา มิใช่นับถือเรา เกิดเป็นกำแพงกั้นให้เราเข้าสู่ฝันไม่ได้ แล้วเข้าถึงสิทธิ์ของเราไม่ได้
การที่คนอยากมาช่วยเรานั้นเป็นเรื่องดี แต่ขอฝากคำถามไว้ว่า จะช่วยเราแบบไหน ช่วยเราให้เข้าถึงฝันหรือเปล่า แล้วหลังจากถูกช่วยชีวิตเราจะดีขึ้นหรือว่าแย่ลง วิธีการช่วยชีวิตแบบนี้ ก็ช่วยได้แต่คนจำนวนน้อย มีคนอีกมากมายยังไม่ได้อะไรเลย

เรามองเห็นว่าการค้ามนุษย์เป็นเรื่องแตกต่าง จากคนที่มีเงินและมีเอกสาร กับคนที่ไม่มีเงินและไม่มีเอกสาร เพราะฉะนั้น ถ้าอยากจะลดการค้ามนุษย์ลง ก็ควรจะลดการเอาเปรียบ การบังคับ และอื่นๆ น่าจะถึงเวลาที่เราต้องร่วมมือแก้ไขกัน สิทธิการเดินทาง สิทธิของสัญชาติ และการแก้ไขช่องว่างระหว่างประเทศจนกับรวย และเราทุกคนในโลกจะได้มีโอกาสเดินทางไปทำงานได้อย่างปลอดภัย สร้างชีวิตใหม่ที่ดี ที่เราฝันถึง

Empower Foundation 2010

Empower Foundation win Human Rights Award in Thailand 2005

www.empowerfoundation.org
This page was updated on 4/10/2011